Sposoby łączenia szyn > Łubkowe łączenie szyn

1) Opis łączenia łubkowego
Łączenie łubkowe to jeden z najstarszych typów łączenia szyn.
Rozróżnia się łączenie szynowe wiszące oraz podparte.
W pierwszym typie miejsce łączenia znajduje się mniej więcej w środku odległości między podkładami.
W drugim rozwiązaniu miejsce łączenia znajduje się na linii przylegania dwóch zbliżonych do siebie podkładów drewnianych.

   
Połączenie łubkowe wiszące (opis na powiększeniu)

   
Połączenie łubkowe podparte (opis na powiększeniu)

   
Płytka żebrowa połączenia podpartego

   
Otwory łączeniowe na końcach szyn

Łubki to stalowe elementy cztero lub sześciotorowe, służące do połączenia dwóch końców odcinków szyn. Na każdym łączeniu występują w dwóch sztukach (po obu stronach szyjek).
W związku z kinematyką termiczną szyn podłużna odległość między kolejnymi odcinkami szyn zmienia się w zależności od temperatury. W zimie szpara jest większa, gdyż szyny się kurczą, a w lecie, mniejsza na skutek ich rozszerzania. Szpary międzyszynowe powodują charakterystyczny stukot przejeżdżającego taboru.

Na liniach zelektryfikowanych pomiędzy końcami szyn stosuje się specjalne łączniki szynowe, które poprawiają przewodność elektryczną trakcyjnych prądów powrotnych. Tor prądowy przepływa przez łącznik zamiast przez elementy łączenia w wyniku czego opór przewodzenia jest mniejszy (mniej prądów błądzących), a żywotność łączenia dłuższa.

   
Łącznik szynowy na łączeniu (opis na powiększeniu)

Obecnie w związku z pojawieniem się nowoczesnych technologii łączenia szyn (tory bezstykowe i przytwierdzenie sprężyste) oraz przystosowania szlaków kolejowych do jazdy z dużymi prędkościami, na nowopowstających liniach kolejowych zrezygnowano ze stosowania niekorzystnych połączeń łubkowych.
 


2) Izolowane złącza szynowe
Izolowane złącza szynowe stosowane są na liniach zelektryfikowanych wyposażonych w układy kontroli zajętości odcinków. Przykładem może tu być Samoczynna Blokada Liniowa. Dzięki izolowanym złączom odpowiednio montowanym na końcach odcinków możliwe jest wykrywanie zajętości odstępów przez tabor na skutek czego, na semaforach odstępowych wyświetlają się odpowiednie obrazy sygnałowe zgodne z aktualną zajętością odcinków.
Izolacja elektryczna odcinków szynowych to podział szyn torów na niezależne elektrycznie od siebie fragmenty. Przejeżdżający po torach tabor kolejowy zwiera zestawami kołowymi odpowiednio odizolowane od siebie toki szyn.
W omawianym typie złącz pomiędzy końce szyn oraz między szyny, a łubki umieszcza się izolacyjne przekładki z tworzywa sztucznego. Na śruby mocujące łubki nawleka się izolacyjne tuleje uniemożliwiające przepływ prądu między śrubami, a szyjkami szyn.

   
Złącze izolowane szyn (opis na powiększeniu)

   
Przekładka izolacyjna poprzeczna

Nowszym rozwiązaniem przy łączeniu odcinków izolowanych szyn jest zastosowanie łubka wykonanego z tworzywa sztucznego. Taki sposób izolacji tokowej przedstawia poniższa fotografia.

   
Złącze izolowane szyn z łubkiem z tworzywa (opis na powiększeniu)

Więcej informacji o izolowanych odcinkach torowych i SBL można znaleźć - tutaj.